Natuurgebieden Griekenland

 

De beschermde natuurgebieden van Griekenland zijn onderverdeeld in Nationale Parken, Marine Parken, wetlands en Ramsar wetlands, biosfeerreservaten, natuurmonumenten, esthetische bossen, Natura-2000 gebieden en leefomgeving van natuurlijke schoonheid (niet beschermd meestal) of een natuurlijke omgeving (onaangetast). Deze natuurgebieden zijn niet allemaal strikt van elkaar gescheiden maar kunnen elkaar overlappen.

 

 

Een Ramsar wetland kan bijvoorbeeld in een Nationaal Park liggen. Sommige gebieden worden in Griekenland wel een Nationaal Park genoemd maar zijn dit niet volgens de IUCN (International Union for Conservation of Nature) richtlijnen. Er zijn officieel elf Nationale Parken in Griekenland, onofficieel zijn er nog veertien Nationale Parken meer, zoals bijvoorbeeld het wetland Kerkini Lake wordt een Nationaal Park genoemd maar is dit niet volgens de IUCN norm. De niet officiële parken worden in principe al wel beschermd als nationaal park en kunnen in een later stadium wellicht de officiële status krijgen.

 

Nationale Parken Griekenland

 

Er zijn in Griekenland elf Nationale Parken en twee Nationale Marine Parken. De elf officiële Nationale Parken in Griekenland zijn: Samaria , Ainos, Sounion , Parnitha , Parnassos , Oiti, Olympus , Pindos, Vikos-Aoos, Tzoumerka Peristeri en Prespes. De twee Nationale Marine Parken zijn: Alonissos  met een oppervlakte van bijna 210 vierkante kilometer en nationaal zeepark Zakynthos met een oppervlakte van 135 vierkante kilomter. Het oudste Nationale Park van Griekenland is het Nationaal Park Mount Olympus opgericht in 1938.

 

 

Wetlands Griekenland

 

Het aantal wetlands van Griekenland is redelijk in kaart gebracht, er zijn circa 400 wetlands met een totale oppervlakte van circa 250.000 hectare. Bekend is dat er van het oorspronkelijk wetland gebied in Griekenland veel is verdwenen. Onderzoek van Psilovikos en Handrinos wijst uit dat er tussen 1910 en 1991 circa 250.000 hectare wetland verloren is gegaan door drainage. Drainage werd noodzakelijk geacht om overstromingen tegen te gaan, malaria te voorkomen en bouwland te verkrijgen. In een voorlopige inventaris zijn er 378 wetlands in Griekenland in kaart gebracht. Van al deze waterrijke gebieden in Griekenland zijn er tien met de status van Ramsar Wetland:

  • Kerkinimeer  in Serres, Noord-Griekenland.
  • Evros Delta in het gebied Evros in het noordoosten van Griekenland met een oppervlakte van 9.267 hectare.
  • Nestos Delta en aangrenzende Lagunes met 21.930 hectare in de regio Xanthi in noordoost Griekenland.
  • Lake Vistonis (Vistonida), Porto Lagos, Lake Ismaris en de aangrenzende lagunes met 24.396 hectare in het Rodopi gebied in de regio Xanthi in noordoost Griekenland.
  • Axios, Loudias en Aliakmon delta met 11.808 hectare in de regio Imathia, Centraal-Macedonië.
  • Het Kleine Prespa meer met een oppervlakte van 5.078 hectare, onderdeel van Nationaal Park Prespa in de regio Florina in het noordwesten van Griekenland.
  • Lakes Volvi en Lake Koronia met een oppervlakte van 16.388 hectare in de regio Thessaloniki.
  • Amvrakikos Golf bij Preveza en Arta met een oppervlakte van 23.649 hectare.
  • Kotychi Lagunes  bij Kyllini in de regio Ilia op de Peloponnesos.
  • Mesolongi Lagune met 33.687 hectare in de regio Etoloakarnania, West-Griekenland.

 

Andere wetlands in Griekenland: Stimfalia  (Peloponnesos) Kalodiki (Parga – Epirus)

 

Geoparken Griekenland

 

Een Geopark is een gebied met een geologisch erfgoed van internationale waarde. Geologie is een samenstelling van de Griekse woorden “geos = aarde” en “logos = wetenschap” en staat voor aardwetenschap, natuurwetenschappen die de aarde bestuderen. De Griekse natuurfilosoof Theophrastus bestudeerde het gesteente van de aarde al zo’n 300 jaar v. Chr. Theophrastus was een leerling van Aristoteles.

 

In Griekenland zijn vier erkende Geoparken, ze zijn onderdeel van het Unesco Global Geopark Networks en het European Geoparks en stimuleren ecotoerisme of geotoerisme. De vier erkende Griekse Geoparken zijn:

  • Psiloritis Natural Park op Kreta.
  • Vikos-Aoos Geopark in het Zagoria gebied ten noorden van Ioannina.
  • Lesvos Global Geopark  met de versteende bomen op het eiland Lesvos (Lesbos).
  • Chelmos-Vouraikos Geopark op de Peloponnesos.
  • Nieuw (2015) op Kreta:  Sitia Geopark

 

Grotten Griekenland

 

In Griekenland zijn duizenden grotten, 8500 grotten zijn onderzocht en geregistreerd, veel van deze grotten zijn opengesteld voor publiek. Het oppervlaktegesteente van Griekenland bestaat voor 65% uit kalk, het kalksteen lost op in regenwater. Het weglopende water dringt in spleten en kloven en vergroot deze, hierdoor ontstaan er karstlandschappen en grotten. De voor publiek geopende Griekse grotten zijn in het verleden uitgebreid onderzocht door speleologen. De speleologie is de wetenschap die onderzoek doet naar grotten. Speleo is afgeleid van het Griekse woord voor grot. Behalve speleologen hebben ook geologen en archeologen belangstelling voor grotonderzoek.

 

Bij grottoerisme is een grot geschikt gemaakt voor toeristen als bezienswaardigheid. In de praktijk is dit vooral gedaan uit veiligheidsoverwegingen en niet om de oorspronkelijk grot daadwerkelijk te wijzigen. In de grotten zijn vaak natuurlijke formaties van stalagmieten, stalactieten en ondergrondse meren. Veel grotten in Griekenland zijn karstgrotten, deze ontstaan door het ondergrondse water dat steeds dieper zijn bedding in het gesteente verlegt. Hierdoor ontstaan wijdvertakte gangenstelsels waarvan het bovenste deel droogvalt terwijl in de diepte het water blijft inwerken in de rotsen, een mooi voorbeeld hiervan zijn de Diros grotten  op de Peloponnesos. Bij Drama ligt de Aggitis grot met een rivier.

Op Kefalonia liggen de Drogarati grot en de Melissani grot met het ondergrondse meer.

Op Zakynthos liggen de Blauwe grotten bij Kaap Skinari en de Keri grotten bij Kaap Marathia.

 

De diepste grot van Griekenland is de Gourgouthakas in de Lefka Ori op Kreta . De ingang van de diepste Griekse grot ligt op een hoogte van 1.450 meter en de bodem op een diepte van 1.208 meter. De geschiedenis van Griekse grotten is soms fascinerend, verhalen over kluizenaars (al dan niet heilig), piraterij en liefde. Grotten in Griekenland dienden ook vaak als schuilplaats tijdens oorlogen, vooral gedurende de Griekse onafhankelijkheidsoorlog. In de mythologie komen ook regelmatig grotten voor zoals de Corycische grot in  nationaal park Parnassos

 

 

Kloven Griekenland

 

Griekenland heeft veel mooie en beroemde kloven (canyon), zoals de Samariakloof op Kreta een van de langste kloven in Europa, en ook op Kreta de mooie Aradenakloof en de Kourtaliotikokloof. De Vikoskloof in de Griekse regio Epirus is de diepste of een van de diepste kloven ter wereld.